27 Ιαν 2017

Η Εκκλησία της Ελλάδος για τη Σύνοδο του Κολυμπαρίου

Εκκλησία
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απευθύνεται σε όλους τους πιστούς προκειμένου να τους ενημερώσει για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών, η οποία συνήλθε τον Ιούνιο του 2016 στην Κρήτη.

Κύριος σκοπός της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ήταν η ενίσχυση και η φανέρωση της ενότητας όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών αλλά και η αντιμετώπιση διαφόρων συγχρόνων ποιμαντικών ζητημάτων.
- Με βάση τα συμπεράσματα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου:
- Η Ορθόδοξη Εκκλησία εκφράζει την ενότητα και την καθολικότητά Της δια των Ιερών Μυστηρίων. Η συνοδικότητα υπηρετεί την ενότητα και διαπνέει την οργάνωση της Εκκλησίας, τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις Της και καθορίζει την πορεία Της. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι η Αγία Σύνοδος δεν αναφέρθηκε μόνον στο κύρος των γνωστών Οικουμενικών Συνόδων, αλλά σε αυτήν για πρώτη φορά αναγνωρίσθηκαν ως Σύνοδοι «καθολικού κύρους», δηλαδή ως Οικουμενικές, η Μεγάλη Σύνοδος επί Μεγάλου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (879-880), οι επί αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Μεγάλες Σύνοδοι (1341, 1351, 1368), και οι εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλες και Αγίες Σύνοδοι για την αποκήρυξη της ενωτικής Συνόδου της Φλωρεντίας (1438-1439), των προτεσταντικών δοξασιών (1638, 1642, 1672, 1691) και του εθνοφυλετισμού ως εκκλησιολογικής αιρέσεως (1872).
- Οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες δεν αποτελούν συνομοσπονδία Εκκλησιών, αλλά την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Για την Ορθόδοξη Διασπορά στις διάφορες χώρες του κόσμου αποφασίσθηκε να συνεχισθεί η λειτουργία των Επισκοπικών Συνελεύσεων με εκπροσώπους των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών προκειμένου να διασφαλίζεται η αρχή της συνοδικότητας, μέχρι να εφαρμοσθεί η κανονική ακρίβεια.
- Για την ορθόδοξη Εκκλησία η οικογένεια αποτελεί καρπό της «εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν» μυστηριακής ενώσεως ανδρός και γυναικός και είναι η μόνη εγγύηση της γεννήσεως και της ανατροφής των τέκνων.
- Η Εκκλησία τονίζει διαρκώς την αξία της εγκρατείας, της χριστιανικής ασκήσεως. Η χριστιανική άσκηση δεν διακόπτει την σχέση του ανθρώπου με την ζωή και τον συνάνθρωπο, αλλά τον συνδέει με την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Δεν αφορά μόνον τους μοναχούς. Το ασκητικό ήθος είναι χαρακτηριστικό της χριστιανικής ζωής.
- Η Ορθόδοξη Εκκλησία καταδικάζει τους διωγμούς, την εκδίωξη και δολοφονία μελών θρησκευτικών κοινοτήτων, τον εξαναγκασμό σε αλλαγή θρησκευτικής πίστεως, την εμπορία προσφύγων, τις απαγωγές, τα βασανιστήρια, τις απάνθρωπες εκτελέσεις, τις υλικές καταστροφές. Ιδιαίτερα εκφράζει την αγωνία Της για την κατάσταση των Χριστιανών και όλων των διωκωμένων μειονοτήτων στην Μέση Ανατολή και σε άλλα σημεία του κόσμου.
- Βασικό έργο της Εκκλησίας είναι η Ιεραποστολή, δηλαδή ο αγώνας Της να δίνει συνεχώς την μαρτυρία της πίστεως και να κηρύττει το ευαγγέλιο είτε στους πιστούς που ζουν μέσα στις σύγχρονες εκκοσμικευμένες κοινωνίες είτε σε όσους δεν έχουν γνωρίσει ακόμη τον Χριστό.
Ο διάλογος κυρίως με τους ετεροδόξους χριστιανούς (άλλες χριστιανικές ομολογίες – αιρέσεις) γίνεται με βάση το χρέος της Εκκλησίας να μαρτυρεί προς κάθε κατεύθυνση την αλήθεια και την αποστολική πίστη. Έτσι γίνεται γνωστή σε αυτούς η γνησιότητα της Ορθόδοξης Παράδοσης, η αξία της πατερικής διδασκαλίας, η λειτουργική εμπειρία και η πίστη των Ορθοδόξων. Οι διάλογοι δεν σημαίνουν ούτε και θα σημαίνουν ποτέ οποιονδήποτε συμβιβασμό σε ζητήματα πίστεως.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, όπως αυτή ομολογείται στο Σύμβολο της Πίστεως. Δεν νοείται αγιότητα του ανθρώπου εκτός του Σώματος του Χριστού, δηλαδή εκτός της Εκκλησίας (Εφ. α 23). Η αγιότητα είναι μετοχή στο μυστήριο της Εκκλησίας και στα ιερά μυστήριά της με επίκεντρο την Θεία Ευχαριστία. Οι άγιοι εικονίζουν την Βασιλεία του Θεού.
Η Εκκλησία είναι μία, η Ορθόδοξη. Κατά τον Μ. Βασίλειο «εις λαός πάντες οι εις Χριστόν ηλπικότες και μία Εκκλησία νυν οι Χριστού, καν εκ διαφόρων τόπων προσαγορεύηται». Η Εκκλησία αναμένει πάντοτε την επιστροφή όλων των ανθρώπων, ετεροδόξων και αλλοδόξων σε Αυτήν.
Τα κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας αποτελούν αντικείμενο εμβαθύνσεως και περαιτέρω μελέτης. Αυτό ισχύει για όλες τις Συνόδους της Εκκλησίας.

Ο θεολογικός διάλογος δεν διακόπτεται. Προϋπόθεση απαραίτητη βεβαίως είναι να διατηρείται αλώβητη η θεολογική αλήθεια και ο διάλογος αυτός να πραγματοποιείται χωρίς φανατισμούς και διαιρέσεις, χωρίς παρασυναγωγές και σχίσματα, τα οποία πληγώνουν την ενότητα της Εκκλησίας.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η συνέχεια που παραλείφθηκε βοά και καταδεικνύει τον λόγο που γράφτηκε η εγκύκλιος.

Ηλιάδης Σάββας είπε...

Τι να πει κανείς; Α, ναι,το τραγουδάκι:

...Όπως πάντα με χαρά, με χαρά, με χαρά, επεράσαμε καλά και σήμερα, παιδιά!
Καλόν ύπνο, καλόν ύπνο, καλόν ύυυυπνο... και όνειρα γλυκά και όνειρα γλυκά!!!

Ανώνυμος είπε...

O ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΥΠΗΘΕΙ!

Ανώνυμος είπε...

Χοντρό δούλεμα, αποδέχονται τη σύνοδο και την περιγράφουν αλλιώς κι αλλιώτικα.
Φοβερό...
Καλύτερα να μην έλεγα τίποτα.

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΕΞΗΓΗΤΟΣ H ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ" ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΙΣ TO ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ΔΙΚΑΙΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ. Α)ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΕ OI IEΡΑΡΧΕΣ ΝΑ ΦΟΡΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ; Β)ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΑΙΡΕΣΗ; ΕΧΕΙ ¨"Ο ΑΓΙΩΤΑΤΟΣ" ΠΑΠΑΣ ΙΕΡOΣΥΝΗ; Γ)ΔΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ.ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗΝ ΠΙΣΤΙΝ KΑΙ ΨΑΧΝΕΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΗΤΕ; Δ)ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΔΙΔΑΞΑΝ ΤΙΠΟΤΕ ΟΙ ΠΑΤΕΡEΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ; Ε)ΔΙΑ ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΑΚΟΜΗ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΤΕ ΤΗΝ ΜΕΘΟΔΟΝ ΤΗΣ ΔΙΓΛΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΠΡΟΣΩΠΙΑΣ; IEΡΑΡΧΕΣ ΟΔΗΓΗΤΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΕ ΟΔΥΝΗΡΕΣ ΠΡΙΠΕΤΕΙΕΣ,ΣΕ ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ. Η ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΣΑΣ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΑΦΟΡΙΣΜΩΝ ΚΑΙ TΩΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.

Ανώνυμος είπε...

Μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδος φροντίζει να συντονίσει τις εργασίες της με την πνοή του Παναγίου Πνεύματος.
Μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδος συνέρχεται προκειμένου να οριοθετήσει την Ορθόδοξη Πίστη σε σχέση με την πανσπερμία των αιρέσεων, πλανών και ετροδιδασκαλιών που λυμαίνονται το σύγχρονο κόσμο.
Μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδος δεν διστάζει να κατονομάσει ως αιρέσεις τους παπικούς και τους προτεστάντες και να τους καλέσει στην εν μετανοία επιστροφή τους στη μάνδρα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας από τον κορμό της οποίας αποκόπηκαν.
Μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδος δεν ευτελίζει κάθε έννοια συνοδικότητος.
Σε μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδο εκπροσωπούνται όλες οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες και όχι μερικές.
Μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδος δεν συγκαλείται προκειμένου να εξυπηρετήσει γεωπολιτικές σκοπιμότητες, ούτε επισκιάζονται οι εργασίες της από την καταθλιπτική παρουσία ενστόλων.
Σε μία γνησίως Ορθόδοξη σύνοδο ειναι αδιανόητες "καλλιτεχνικές" εκδηλώσεις που νοθεύουν το Ορθόδοξο Ήθος.
Δεν είναι νοητό, πρωταγωνιστές της προπαρασκευής, της συγκλήσεως και των εργασιών μίας γνησίως Ορθοδόξου συνόδου αλλά και ουσιαστικοί διαμορφωτές και συντάκτες τόσο των προσυνοδικών όσο και των τελικών κειμένων που απευθύνονται συνοδικώς προς το σώμα της Εκκλησίας να είναι πρόσωπα από ετών υπόδικα ενώπιον της αδιαφθόρου πανορθοδόξου εκκλησιαστικής συνειδήσεως.
Την Ορθόδοξη σφραγίδα μίας συνόδου τη θέτει η αγρυπνούσα και γρηγορούσα εκκλησιαστική συνείδηση που αναλόγως την αποδέχεται ή την απορρίπτει και όχι οι επίσκοποι που τη συνεκάλεσαν και συμμετείχαν σε αυτή.
Από πότε ισχύουν τα αντίθετα;
Αυτά δεν τα γνωρίζουν οι συντάκτες του συνοδικού ανακοινωθέντος;
Λ.Ν.

Αντιοικουμενιστής είπε...

Έτερα ψηφίζουσι και έτερα λέγουσι "προς τον λαόν"! Αλλά τι το θέλουν τον λαόν; Αφού σύμφωνα με την Αρχοντώνιον εκκλησιολογίαν, εγγυητής της Ορθοδοξίας είναι μόνον εις, ο... οικουμενικός πατριάρχης! Άπαντες οι λοιποί περιττεύωμεν... Ού γινώσκετε "άγιοι" συνοδικοί, ότι "Ου συγχωρείται συγκατάβασις εις τα της Ορθοδόξου Πίστεως;" Αίφνης ενθυμηθήκατε ότι "για πρώτη φορά αναγνωρίσθηκαν ως Σύνοδοι «καθολικού κύρους», δηλαδή ως Οικουμενικές, η Μεγάλη Σύνοδος επί Μεγάλου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (879-880), οι επί αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Μεγάλες Σύνοδοι (1341, 1351, 1368), και οι εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλες και Αγίες Σύνοδοι για την αποκήρυξη της ενωτικής Συνόδου της Φλωρεντίας (1438-1439), των προτεσταντικών δοξασιών (1638, 1642, 1672, 1691) και του εθνοφυλετισμού ως εκκλησιολογικής αιρέσεως (1872)". Πότε έγινε αυτό εις το Κολυμβάριον; Μας δουλεύετε "άγιοι συνοδικοί"; Αλήθεια σοβαρολογείτε όταν γράφετε ότι "η Ορθόδοξη Εκκλησία καταδικάζει τους διωγμούς, την εκδίωξη και δολοφονία μελών θρησκευτικών κοινοτήτων, τον εξαναγκασμό σε αλλαγή θρησκευτικής πίστεως"; Καλά, σεις δεν απειλείτε διαρκώς τους Ενσυνειδήτους Ορθοδόξους ότι θα διωχθώμεν εάν δεν... μνημονεύσωμεν το πατριάρχην και τον κάθε οικουμενιστήν επίσκοπον και δεν οδηγήσατε εις καταδίκην καθείρξεως είκοσι ετών αμέσως εκτελέσιμος και μη δυνάμενος όπως ασκήση έφεσιν, τον Ηγούμενον της Παλαιάς (και μόνης γνησίας) Αδελφότητος της Ι. Μ. Εσφιγμένου, τον Ιερομόναχον Μεθόδιον; Αλήθεια η αναγνώρισις των ετέρων "ιστορικώς καλουμένων εκκλησιών" εν τω ψευδοσυνεδρίω υμών έχει σχέσιν με το γραφόμενον "οι διάλογοι δεν σημαίνουν ούτε και θα σημαίνουν ποτέ οποιονδήποτε συμβιβασμό σε ζητήματα πίστεως"; Το κείμενον αυτόν αποτελεί μιαν εκκλησιαστικήν λίβελον, ένα δελτίο τύπου κενού περιεχομένου και άνευ οιασδήποτε αξιοπιστίας, ως συνέχεια των αποφάσεων εις τω εν Κολυμβαρί. Αδελφοί, φεύγετε τους οικουμενιστάς, τους φιλοοικουμενιστάς και τους κρυφοοικουμενιστάς, ως τις φεύγη εκ του όφεως. Αδελφοί, γρηγορείτε και προσεύχεσθε...

Oι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η φωτογραφία μου
Για επικοινωνία : Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: aktinesblogspot@gmail.com